بير نفر ملايه دئدي: ائشيتميشه م آروادوون عقلي زاييل اولوب. ملا بير مدت فكر ائديب و اونا جواب وئرمه دي. او كيشي سوروشدي: نه فكر ائديرسن؟ ملا جواب وئردي: منيم آرواديمين هئچوقت عقلي يوخيدي كي زاييل اولسون، فكر ائديرم كي زاييل اولان نمه نه ايميش؟

اميرلرين بيري بير گون ملادن سوروشدي: عباسي خليفه لرينين زمانيندان سونرا رسم ايدي خليفه لرين و اميرلرين بير لقب لري اولسون كي بالله ايله قورتولا، مثلأ متوكل بالله و معتصم بالله كيمي، سيزين نظريزه منيم اوچون نه لقب مناسيبدير؟ ملا جواب وئردي: سنه نعوذبالله هاميسيندان ياخشي دير.

موللانصرالدين، بالانصرالدينين قولتوغونداكي كيتابي گؤستَره رك سوروشور:
- توركجه كيتاب اوخويورسان؟! اولمايا سنده پان توركيست اولوبسان؟
- نه دخلي وار آتاجان ؟ باخين سيزده فارسجا قزئت(مجله) آليب سيز، بئله ايسه سيزده پان فارسيست سيز...
موللانصرالدين گولومسه يير:
-يوخ اوغول! من پان فارسيست دئييلم، قزئتي يالنيز شوشه لري سيلمك اوچون آلميشام.

موللا مونبر باشيندا سيزلايا – سيزلايا اوخويوردو:
-چراغلاري گئچيردين بو گئجه اوخلانان علي اكبرين شام غريباني دير.
چراغلار سؤنونجه كيميسه مولانين تپه سينه بير باشماق تايي تولازلايير.
موللا اؤكوتمه وورا-وورا :
-چيراغلاري يانديرين ، علي اكبري اوخلايان كؤپك اوغلو مني ده اوخلادي.

 اوچ نفرآراسيندا موباحيسه دوشور كي : موللا سفيه دير يا آغيللي؟!!
گئديرلر موللانين اؤزونده ن سورسونلار.
موللا دئير: دئسم آغيلليام – دييه جك سيز هئچ آغيللي اؤزونه سفيه دئمه ز، دئسم ده سفيه م – دييه جك سينيز هئچ سفيه ده اوقدرآغيلسيز اؤلمازكي اؤزونو سفيه بيله!!! من ايسته ميره م سيزمنده ن اينجييه سينيز و آرازا ايختيلاف سالم، قوي ائله آغيلليلار مني آغيللي، سفيه لر ده سفيه سان سين لار.

 گئجه ياتماق زماني چاتميشيدي
ملانصرالدين ائوده ياتميشيدي
ناگهان كوچه ده اوجالدي صدا
وورهاراي دوشدو،قوپدي بير غوغا
ملاچيگنينده يورغاني درحال
كوچه يه چيخدي مضطرب احوال
گوردي بيرياندابيرآغيردسته
صانكي مينميش آداملاراوست اوسته
ايسته دي دسته يه طرف گتسين
بو يغنجاق نه دور؟ سؤال ائتسين
اشبواثناده بيرنفرطرار
قاپدي يورغاني ناگه ائتدي فرار
ملابوقصه دن پريشان حال
ائوينه دونجه ك ،عورت ائتدي سؤال
ده گوروم كوچه ده نه وار،آكيشي
بونه دعوادورآنلادينمي ايشي؟
دئدي يورغان ايچون ايميش بوساواش
يورغاني قاپديلاركسيلدي ساواش

دعوا سر لحاف ملا بود

در يك شب زمستاني سرد، ملا در رختخواش خوابيده بود كه يكباره صداي غوغا ازكوچه بلند شد . زن ملا به او گفت كه بيرون برود و ببيند كه چه خبر است .

ملا گفت : به ما چه، بگير بخواب. زنش گفت : يعني چه كه به ما چه ؟ پس همسايگي به چه درد مي خورد . سرو صدا ادامه يافت و ملا كه مي دانست بگو مگو كردن با زنش فايده اي ندارد. با بي ميلي لحاف را روي خودش انداخت و به كوچه رفت .

گويا دزدي به خانه يكي از همسايه ها رفته بود ولي صاحبخانه متوجه شده بود و دزد موفق نشده بود كه چيزي بردارد. دزد در كوچه قايم شده بود همين كه ديد كم كم همسايه ها به خانه اشان برگشتند و كوچه خلوت شد، چشمش به ملا و لحافش افتاد و پيش خود فكر كرد كه از هيچي بهتر است. بطرف ملا دويد، لحافش را كشيد و به سرعت دويد و در تاريكي گم شد.

وقتي ملا به خانه برگشت. زنش از او پرسيد : چه خبر بود ؟
ملا جواب داد : هيچي، دعوا سر لحاف من بود. و زنش متوجه شد كه لحافي كه ملا رويش انداخته بود ديگر نيست .
اين ضرب المثل را هنگامي استفاده مي شود كه فردي در دعوائي كه به او مربوط نبوده ضرر ديده يا در يك دعواي ساختگي مالي را از دست داده است .

گؤنده ر     بؤلوم لر: تورك كيمليي